Λίγα χρόνια πριν, όταν μιλούσαμε για Proficiency εννοούσαμε Proficiency Michigan ή Proficiency Cambridge.
Πλέον, το τοπίο της πιστοποίησης έχει αλλάξει. Διψήφιος αριθμός φορέων πιστοποίησης διεκδικεί την προτίμηση του υποψήφιου.
Κοινός παρονομαστής όλων ο γνωστός ελάχιστος κοινός παρονομαστής, δηλαδή ότι το “χαρτί” τους (έτσι αποκαλούν κυνικά το πτυχίο Αγγλικών πολλά από τα συνεργαζόμενα με τους φορείς αυτούς φροντιστήρια Αγγλικών) αναγνωρίζεται από το ΑΣΕΠ. Λες και παίζει κάποιο ουσιαστικό ρόλο αυτό, σε μια εποχή κατά την οποία οι προσλήψεις γίνονται πλέον με το σταγονόμετρο.
Το δεύτερο επιχείρημα είναι ότι “το δικό μας χαρτί είναι πιο εύκολο”. Τηλε-εξέταση, όχι έκθεση και προφορικά, χαμηλότερη βάση επιτυχίας, είναι μερικά από τα επιχειρήματα που προβάλλονται προκειμένου να πείσουν τον υποψήφιο για του λόγου το αληθές.
Το λάθος στην επιχειρηματολογία περί “εύκολου χαρτιού” είναι προφανές. Ποιον ακριβώς θα κοροϊδέψεις με το “εύκολο χαρτί” που απέκτησες; Σίγουρα όχι τον Υπεύθυνο Ανθρώπινου Δυναμικού μιας μεγάλης εταιρίας, ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά το ειδικό βάρος που έχει (ή δεν έχει) κάθε πιστοποίηση Αγγλικών ή – για να το θέσουμε αλλιώς – πόσο καλά Αγγλικά γνωρίζει (ή δε γνωρίζει) ο κάτοχος κάθε πιστοποίησης.
Με δυο λόγια, δεν μπορείς να αποφύγεις το να βελτιώσεις ουσιαστικά τα Αγγλικά σου! Άριστους γνώστες της Αγγλικής γλώσσας ψάχνουν όλοι εκεί έξω και όχι κατόχους “εύκολων χαρτιών”!
Αντί λοιπόν να μπεις στο τριπάκι να κάθεσαι να συγκρίνεις πιστοποιήσεις μέχρι να βρεις την πιο εύκολη, επέλεξε ένα καταξιωμένο φροντιστήριο Αγγλικών για ενήλικες και άστους να βελτιώσουν τα Αγγλικά σου!
Μέσα από αυτή τη διαδικασία, θα προετοιμαστείς και για ένα Proficiency με κύρος και αναγνωρισιμότητα. Και θα το πάρεις! Και πιθανότατα θα διαπιστώσεις ότι τελικά δεν ήταν ιδιαίτερα πιο δύσκολο από τα “εύκολα χαρτιά”!